karmaşık

Her şeyin bittiğini sandığım o günün,
Yepyeni bir başlangıç olabileceğini nerden bilebilirdim ki ?
Bu yepyeni başlangıçla ama, bir ben başlatamadım kendimi yeniden. Son adımınla çıktığın kalbimin buradaki kapısını kapatamadım ardından. Sadakatimin bayrağı o... Sevgimin dimdik ayakta duruşu... En son çıkanın bir daha girmeyeceğini biliyorum bu kapıdan. Tekrar gelse bile bu kapıya, izin verirmiyim bu kapıdan atmasını adımlarını yeniden, onu da bilmiyorum. Bildiğim tek şey tutkunun bir daha coşamayacağı, sevginin kişiliğini kaybettiği, emeğin ise ayaklar altına alındığı. Belkide aşka olan saygımdan açık tutuyorum bu kapıyı. Gerçi aşka gerçekten saygı duyulmalı mı onu da bilmiyorum. Her şeye rağmen yepyeni bir başlangıç bu. Kalbimin bu kapısı açık. Aşkı, yeniden girmesi için bu kapıdan cesaret edebilirmiyim davet etmeye, yoksa kapatacakmıyım sımsıkı tutkumu, hasretimi, acımı, sevincimi kilitleyerek ardından, onu da bilmiyorum. Bildiğim tek şey, sanki bu kapının bir daha hiç kapanmayacak olduğu...Özledim kendimi...

Cigdem CROCUS