Ve Sonunda...!!!
Penceresiz, ışığa, umuda hasret daracık bir kutuya hapsettik seni.
Sevimli bir kutu değil bu ne yazık omasını istediğim gibi.
Kurdaleler bağlamak isterdim sana, rengarenk çözülmeye hazır, ancak anahtarlarını kaybettiğim kelepçeler var elimde.
Çıkış yok artık malesef, umut yok, ışık yok...
Özür dilerim...
Gerçekten üzgünüm...
Affet beni aşk...
Acımasız olamak değildi niyetim bu kadar, hatta acımasızlık yoktu damarlarımda dolaşan sende...
Üzgünüm, deliliğini, körlüğünü, çılgınlığını, sevimliliğini bir daha özgür kılmamacasına hapsettiğim için şu yapamacık gülücükler yayan kelepçeli kutuya!
Benim tercihim değildi gerçekten, sadece böyle tercih edildi.
Ve şimdi...
Üzgünüm aşk...
Avuçlarımla bırakmak isterdim seni özgürlüğe yeniden.
Ama dedim ya anahtarları yok bu kelepçelerin, kayıp!
Kimbilir hangi zaman, hangi ay, saat, dakika, saniye içinde kayboldular, seni birdaha özgür kılmamam, kılamamam için.
Üzgünüm aşk...
Ben böyle olsun istemedim.
Ben özgürlüğü istedim, coşkuyu, arzuyu, seni...
Benim tercihim değildi bu, yalnızca böyle tercih edildi...
Cigdem CROCUS